Hij volgde als 20e bisschop van Maastricht Sint Eucherius op. De middeleeuwse kroniekschrijver Heriger schreef een levensbeschrijving van hem ter gelegenheid van de overbrenging van zijn relieken op 8 juli 1173, dus ruim zeshonderd jaar na zijn dood! Veel van wat hij vertelt, moeten we dan ook opvatten als legende. Van enkele feiten zijn we echter zeker. Twee keer namelijk zette hij zijn naam onder het slotdocument van een bisschoppenvergadering. De laatste keer was dat op het concilie van Orléans in 549. Daar ondertekende hij met ‘Domitianus episcopus ecclesiae Tungrinsis subscripsi’ (“Ik, Domitianus, bisschop van de Tongerse kerk heb hier ondertekend”). Vijftien jaar eerder had hij het concilie van Auvergne bijgewoond. Daar tekende hij met ‘Domicianus in Christi nomine episcopus ecclesiae Tungrorum, quod est Trajecto, subscripsi’ (= “Ik, Domitianus, in Christus’ naam bisschop van de kerk der Tongeraars, d.w.z. te Maastricht, onderteken hier”).
Wat betekent die verduidelijking ‘dat wil zeggen te Maastricht’? Zijn biograaf Heriger wist te vertellen, dat Domitianus uit afkeer van de verwoeste stad Tongeren naar Maastricht verhuisde. Dat gaf hem bovendien de gelegenheid om herhaaldelijk op het graf van Servatius te bidden. Daar stond een kapelletje, dat echter zo bouwvallig was, dat het herhaaldelijk instortte of omwaaide. Pas onder Domitianus’ opvolger, Monulfus, zou daar een waardige kerk verrijzen.
Patronaten
Hij wordt aangeroepen tegen koorts.
Afgebeeld
Hij wordt afgebeeld in bisschoppelijk ornaat (tabberd, mijter, staf) met een draak aan zijn voeten (bevrijdde Huy van een gifspuwende draak); bij zijn staf ontspringt een bron.
