Architect Tepe uit Rijsenberg is er in geslaagd een kerk te bouwen volgens de katholieke traditie: het priesterkoor naar het oosten gericht en de toegang tot de kerk aan de westkant. De sobere, maar robuuste neogotische kerk vormt aan de Slachtedyk een monumentaal silhouet in het omringende vlakke landschap. Van ver is de kerk te zien. De vierkante toren is verticaal geleed en wordt bekroond door een naald spits. Aan de zuidzijde wordt de toren begeleid door een acht hoekig trap torentje. Aan de oostzijde van de kerk versmalt zich de kap waar de zijbeuken eindigen en de zij kapellen lijken als aparte elementen aan het kerkgebouw te zijn toegevoegd. De daken zijn gedekt met leien. Aan de zuidzijde is een sacristie uitgebouwd.
De Sint Martinuskerk is een pseudo-basiliek, die bestaat uit een schip met zijbeuken van vier travee lang. De gewelven rusten op zware kolommen met lijst kapitelen. De eenvoudige kleurrijke versiering op de wanden en lijst kapitelen zijn in 1914 (koor) en 1925 (schip) aangebracht en in latere tijd gemoderniseerd.
Bij de restauratie van 1967-1968 werd de kerk opnieuw ingericht. De viering en het koor werden verhoogd en de zijaltaren verdwenen. In 1966 verwijderde het parochiebestuur de kerkbanken uit de zijbeuken, die daardoor in brede zijpaden veranderden. De laatste grote renovatie was in 1989-1990.
Om parochianen destijds (1890) tot grote offervaardigheid te bewegen, werd er – zoals gebruikelijk – een heuse bouwpastoor aangesteld in de persoon van Joannes Gerardus ten Bokum. Zijn naam leeft nog steeds voort in een van straatnamen van ons dorp: Pastoar Ten Bokumstrjitte.