Hij werd op 12 juli 1803 geboren in de Franse plaats Potière, (bisdom Belley; departement Ain). Zijn parochiepastoor, Abbé Trompier, zag wat in hem vanwege zijn uitzonderlijke intelligentie en zijn vrome houding. Zo kwam Pierre-Marie op het seminarie terecht, werd priester gewijd. Zijn eerste benoeming gold de als uiterst lastig bekend staande parochie van Crozet. Binnen drie jaar had hij daar de zaken op orde. In 1831 trad hij toe tot de Congregatie van de Paters Maristen; deze was juist door Jean Colin in Lyon gesticht. Hij hoopte naar verre streken uitgezonden te worden als missionaris, maar in plaats daarvan kreeg hij de opdracht les te gaan geven op het seminarie van Belley. Na vijf jaar werd zijn verlangen vervuld: met een handjevol medebroeders werd hij naar de zuidelijke eilanden in de Stille Oceaan gestuurd om daar het katholiek geloof te planten.
Gemakkelijk ging het niet. Op het eiland Tahiti troffenz e protestantse predikanten, die hen dwongen elders hun heil te zoeken. Ook het eiland Tonga wilde hen niet opnemen. Op de eilanden Wallis en Fotuna – behorend tot de Fidji-Eilanden, in die tijd nog onder Frans protectoraat – kregen ze na lange beraadslagingen van de inlandse leiders toestemming zich te vestigen.
Dat gebeurde in 1837. Een uiterst moeizame tijd brak aan. Zonder enige kennis van de taal, de cultuur en de gewoonten van de plaatselijke bevolking moesten ze de sympathie zien te winnen. Dat lukte pas nadat ze enkele zieken wisten te genezen. Maar dat maakte tegelijk de jaloezie en de achtergrond van de leiders gaande. Zij zagen hun invloed bedreigd.
Hoewel ze zich al spoedig in de inlandse taal konden uitdrukken, hadden hun bemoeienissen aanvankelijk geen enkel zichtbaar resultaat. Maar op de lange duur begonnen de inlanders hem te waarderen en zich voor hem open te stellen; zij noemden hem ‘De man met het bovenste beste hart’. Toch lieten er zich maar weinig dopen, omdat de tegenstanders hen bedreigden met vervolging en hun hutten in brand staken. Tenslotte liet de zoon van de hoofdman zich dopen. Dat ging de oudsten te ver en bevalen de priester het eiland onmiddellijk te verlaten. Hij gaf er geen gehoor aan. Daarop gaf de hoofdman, de vader van de nieuwe dopeling, opdracht hem te vermoorden. Een van zijn aanvallers sloeg hem met een knuppel tegen de grond, waarop de anderen hem over zijn hele lichaam bewerkten met messen en bijlen. Hij verdedigde zich in het geheel niet. Een jaar na zijn gruwelijke dood bekeerde nagenoeg de hele bevolking van het eiland zich tot Christus.
Verering & Cultuur
Hij staat te boek als de proto-martyr (= eerste martelaar) in Oceanië, werd op 17 november 1889 door paus Leo XIII († 1903) zalig en op 13 juni 1954 door Pius XII († 1958) heilig verklaard.
