Birgitta van Zweden werd geboren in 1302 in de Zweedse plaats Finstad bij Uppsala. Reeds op jonge leeftijd trad ze in het huwelijk en kreeg acht kinderen, onder wie Catharina van Zweden († 1381; feest 24 maart). Het was een gelukkig huwelijk. Zij en haar man leidden een intensief geestelijk leven. Op een goed moment ondernam zij een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Na terugkomst trad haar man in bij de cisterciënzers van klooster Alvastra.
Na zijn dood in 1344 besloot zij haar leven geheel en al aan God toe te wijden, en stichtte daartoe in Vadstena de kloosterorde van de heilige Verlosser, beter bekend als de brigittinessen of birgittinessen. Ze pelgrimeerde naar Rome, en vandaar naar het Heilige Land om vervolgens weer naar Rome terug te keren en daar onder meer te ijveren voor de terugkomst van de paus uit Avignon.
Intussen ontving ze in haar gebedsleven bijzondere visioenen en openbaringen. Daardoor geïnspireerd spoorde zij vele hooggeplaatste personen van haar tijd aan om een leven te leiden, dat een christen waardig was. Tenslotte stierf ze in Rome, maar werd in het door haar gestichte klooster Vadstena begraven.
Verering & Cultuur
In 1391 volgde haar heiligverklaring. Haar kloosterode kende een niet zo grote verbreiding. Toch ontstond in 1434 in Koudewater bij ‘s-Hertogenbosch het birgittijnenklooster Mariënwater. Tot op de dag van vandaag biedt een deel van de birgitinessenabdij te Uden huisvesting aan het Museum voor Religieuze kunst.
Birgitta is patrones van de pelgrims; haar voorspraak wordt ingeroepen in het uur van de dood.
Ze wordt afgebeeld met pelgrimshoed en -staf; of schrijvend, eventueel met veer en inktpotje; of als non in de dracht van haar orde, soms knielend voor een kruis of voor de lijdenstekens van Jezus (herinnering aan de visioenen die ze ontving).
